Mei Staadtla
 

Tief eim Toale, zwescha Barcha,

leit mei liewe , schiene Häämt,

Griene Wiesa, griene Felder,

vo grien Pescha eigesäämt.

 Dich mei Staadtla lieb ich ennich,

weil mei Harze schleet noch worm,

on ich tu dich nee vergassa,

dich mei Staadtla, klään on orm.

On die Bächlan, klor on helle

Sprenga flink der Odler zu,

on die Veechalan tun senga:

Häämt mei Häämt, wie schien best du!

Ei der Fremde doocht ich ofte:

Och, wie schien ies’s ieweroal!

Doch om schinnsta ies derhääme

Ei mem griena Odlertoal.

Wenn der schiene Traam zu Ende

Groabt mich ock derhääme ei,

bei menn Borcha, bei memm Staadtla

Will ich ei a Himmel nei.

Dich mei Staadtla liebt ich ennich,

weil mei Harze schluch noch woarm.

Tu a du mich nee vergassa,

du mei Staadtla kleen on orm!